¹ અને શાઉલના મરણ પછી એમ થયું કે, દાઉદ અમાલેકીઓને કતલ કરવાના કામ પરથી પાછો આવીને સિક્લાગમાં બે દિવસ રહ્યો, ત્યાર પછી,

² એટલે ત્રીજો દિવસે, એમ થયું કે, જુઓ, છાવણીમાંથી એક માણસ શાઉલ પાસેથી આવ્યો, તેનાં વસ્ત્રો ફાટેલાં, તથા તેના માથા પર ધૂળ હતી; ને તે દાઉદ પાસે આવ્યો ત્યારે એમ થયું કે, તેણે સાષ્ટાંગ દંડવત પ્રણામ કીધા.

³ અને દાઉદે તેને કહ્યું કે, તું ક્યાંથી આવે છે? ને તેણે કહ્યું કે, હું ઇસ્રાએલની છાવણીમાંથી નાસી આવ્યો છું.

⁴ અને દાઉદે તેને કહ્યું કે, કૃપા કરી મને કહે, ત્યાં કેમ થયું? ને તેણે ઉત્તર આપ્યો કે, લોકો લડાઇમાંથી નાઠા છે, ને ઘણાક લોકો પડીને મરણ પણ પામ્યા છે; ને શાઉલ તથા તેનો દીકરો યોનાથાન પણ મુઆ છે.

⁵ અને તેને ખબર આપનાર જુવાન દાઉદને કહ્યું કે, તેં કેમ જાણ્યું કે શાઉલ તથા તેનો દીકરો યોનાથાન મુઆ છે?

⁶ ને તેને ખબર કહેનાર જુવાને કહ્યું કે, હું અનાયાસે ગિલ્બોઆ પર્વત ઉપર હતો, ત્યારે, જો, શાઉલ પોતાના ભાલા ઉપર ટેકીને ઉભો હતો; ને જો, રથો તથા સ્વારો તેની પાછળ લાગોલગ લાગેલા હતા.

⁷ અને તેણે પોતાને પછવાડે નજર કરી, એટલે મને જોઇને હાંક મારી; ને મેં કહ્યું કે, હું આ રહ્યો.

⁸ અને તેણે મને કહ્યું કે, તું કોણ છે? ત્યારે મેં તેને કહ્યું કે, હું એક અમાલેકી છું.

⁹ અને તેણે મને કહ્યું કે, કૃપા કરી, મારી પડખે ઉભો રહીને મને મારી નાખ, કેમકે મને ભારે વેદના થાય છે; કેમકે હજી સુધી મારો જીવ મારા ખોળિયામાં સાબુદ છે.

¹⁰ માટે મેં તેની પાસે ઉભો રહીને તેને મારી નાખ્યો, કેમકે મેં નિશ્ચે જાણતો હતો કે પડી ગયા પછી તે જીવવાનોજ નથી; ને તેના માથા પરનો મુગટ, તથા તેના હાથ પરના કડા લઈને તેમને અહીં મારા ઘણી પાસે લાવ્યો છું.

¹¹ અને દાઉદે પોતાના વસ્ત્ર પકડીને ફાડ્યા; ને તેની સાથે સઘળાં માણસોએ પણ તેમજ કીધું;

¹² ને તેઓએ શાઉલને લીધે, તથા તેના દીકરા યોનાથાનને લીધે, તથા યહોવાહના લોકોને લીધે, તથા ઇસ્રાએલના ઘરનાં લીધે શોક તથા વિલાપ કીધો, તથા સાંજ સુધી ઉપવાસ કીધો; કેમકે તેઓ તરવારથી માર્યા ગયા હતા.

¹³ અને તેને ખબર આપનાર જુવાનને દાઉદે કહ્યું કે, તું ક્યાંનો છે? અને તેણે જવાબ આપ્યો કે, હું એક પર્દેશીનો દીકરો, એટલે અમાલેકી છું.

¹⁴ અને દાઉદે તેને કહ્યું કે, યહોવાહના અભિષિક્તને મારી નાખવા સારૂ પોતાનો હાથ લાંબો કરતાં તું કેમ ડર્યો નહિ?

¹⁵ ને દાઉદે જુવાનોમાંથી એકને બોલાવીને તેને કહ્યું કે, પાસે જઈને તેના પર ઘસી પડ; ને તેણે તેને ઠાર માર્યો.

¹⁶ અને દાઉદે તેને કહ્યું કે, તારૂં લોહી તારે માથે, કેમકે તારા મુખે તારી વિરુદ્ધ સાક્ષી પુરી છે કે, યહોવાહના અભિષિક્ત મેં મારી નાખ્યો છે.

¹⁷ અને દાઉદે શાઉલ તથા તેના દીકરા યોનાથાનને સારૂ નીચે પ્રમાણે શોક કીધો.

¹⁸ અને તેણે યહુદાહપુત્રોને ધનુષ્ય ગીત શિખવવાનો તેઓને હુકમ કીધો; જો, તે યાશારના પુસ્તકમાં લખેલું છે.

¹⁹ હે ઇસ્રાએલ, તારૂં ગૌરવ તારા પર્વતો પર કતલ થયું છે! યોદ્ધાઓ કેવા માર્યા ગયા છે!

²⁰ ગાથમાં એ કહેશો મા, આશ્કલોનની શેરીઓમાં એ પ્રગટ કરશો મા; રખે પલિસ્તીઓની દીકરીઓ હરખાય, રખે બેસુનતીઓની દીકરીઓ જયજયકાર કરે.

²¹ હે ગિલ્બોઆના પર્વતો, તમારા પર ઝાકળ, કે વરસાદ, કે અર્પણના ખેતરો ન હોય; કેમકે ત્યાં યોદ્ધાઓની ઢાલ, એટલે શાઉલની ઢાલ, જાણે કે તે તૈલાભિષિક્ત ના હોય એવી રીતે અશુદ્ધ કરાઈ.

²² માર્યા જનારાઓનું લોહી વહેવડાવવાથી, બળવંતોનો મેદ વિંધવાથી યોનાથાનનું ધનુષ્ય પાછું પડતું નહિ; ને શાઉલની તરવાર ખાલી પછી ફરતી નહિ.

²³ શાઉલ તથા યોનાથાન જીવતાં પ્રિય તથા ખુશકારક હતા, ને તેઓના મૃત્યુકાલે તેઓ જુદા ન પડ્યા. તેઓ ગરૂડ કરતાં જલદ હતા; તેઓ સિંહો કરતાં બળવંત હતા.

²⁴ અરે ઇસ્રાએલની દીકરીઓ, શાઉલને સારૂ વિલાપ કરો, કે જેણે તમને કીર્મજી વર્સ્ત્રો પહેરાવીને મોજ કરાવી, જેણે કાંચનાભૂષણોથી તમારા વસ્ત્રો શણગાર્યા.

²⁵ કેવી રીતે યોદ્ધાઓ માર્યા ગયા છે! હે યોનાથાન, તું તારા પર્વતો પર કતલ કરાયો છે.

²⁶ હે મારા બંધવ યોનાથાન, તારે લીધે મને ખેદ થાય છે; તું મને બહુ પ્રિય હતો; મારા પર તારો પ્યાર આશ્ચર્યકારક હતો, સ્ત્રીઓના પ્યારથી વિશેષ હતો.

²⁷ યોદ્ધાઓ કેવા માર્યા ગયા છે! ને યુદ્ધશસ્ત્રોનો કેવો વિનાશ થયો છે!