¹ સર્વદા પ્રાર્થના કરવી જોઈએ, ને કાયર થવું નહિ, તે [શિખવવા] સારૂ તેણે એક દ્રષ્ટાંત તેઓને કહ્યું કે,

² એક શહેરમાં એક ન્યાયાધીશ હતો, જે દેવથી બીતો ન હતો, ને માણસને ગણકારતો ન હતો;

³ અને તે શહેરમાં એક વિધવા હતી; ને તે વારંવાર તેની પાસે આવીને કહેતી કે, મારા વાદીની પાસેથી મને દાદ અપાવ.

⁴ અને કેટલીક મુદત સુધી તે [એમ કરવા] ઈચ્છતો ન હતો; પણ પછીથી તે પોતાના મનમાં કહ્યું કે, જો કે હું દેવથી બીતો નથી, ને માણસને ગણકારતો નથી,

⁵ તોપણ આ વિધવા મને તસ્દી દે છે, માટે હું તેને દાદ અપાવીશ, રાખે તે વારેઘડીએ આવીને મને થકવે.

⁶ અને પ્રભુએ કહ્યું કે, એ અન્યાયી ન્યાયાધીશ શું કહે છે તે સાંભળો.

⁷ તો દેવ પોતાના પસંદ કરેલા, જેઓ તેની આગળ રાત દહાડા હાંક મારે છે, ને જેઓ વિષે તે ખામોશી રાખે છે, તેઓને દાદ નહિ આપશે શું?

⁸ હું તમને કહું છું કે, તે જલદીથી તેઓને દાદ આપશે. પરંતુ માણસનો દીકરો આવશે, ત્યારે તેને પૃથ્વી પર વિશ્વાસ જડશે શું?

⁹ અને કેટલાએક પોતા વિષે અભિમાન રાખતા હતા કે અમે ન્યાયી છીએ, ને બીજોને તુચ્છકરતા હતા, તેઓને પણ તેણે આ દ્રષ્ટાંત કહ્યું કે,

¹⁰ બે માણસ પ્રાર્થના કરવા સારૂ મંદિરમાં ગયા; એક ફરોશી, ને બીજો દાણી હતો.

¹¹ ફરોશીએ ઉભા રહીને પોતાના મનમાં એ પ્રાર્થના કરી કે, ઓ દેવ, બીજા માણસોના જેવો જુલમી, અન્યાયી, વ્યભિચારી અથવા આ દાણીના જેવો હું નથી, માટે હું તારી ઉપકારસ્તુતિ કરું છું.

¹² અઠવાડીએ બે બાર હું ઉપવાસ કરું છું, ને મારી બધી આવકનો દસમો ભાગ આપું છું.

¹³ પણ દાણીએ વેગળા ઉભા રહીને પોતાની આંખો પણ આકાશ તરફ ઉંચી કરવા ન ચાહતાં પોતાની છાતી કુટીને કહ્યું કે, ઓ દેવ, મુજ પાપી પર દયા કર.

¹⁴ હું તમને કહું છું કે, પેલા કરતા એ માણસ ન્યાયી ઠરીને પોતાને ઘેર ગયો; કેમકે જે કોઈ પોતાને ઉંચો કરે છે તે નીચો કરાશે, ને જે પોતાને નીચો કરે છે તે ઉંચો કરાશે.

¹⁵ અને તેઓ તેની પાસે પોતાના બાળકો પણ લાવ્યા, એ સારૂ કે તે તેઓને અડકે, પણ શિષ્યોએ તે જોઇને તેઓને ધમકાવ્યા.

¹⁶ પણ ઇસુએ તેઓને પાસે બોલાવીને કહ્યું કે, બાળકોને મારી પાસે આવવા દો, ને તેઓને વારો મા; કેમકે દેવનું રાજ્ય એવાંઓનું છે.

¹⁷ હું તમને ખચિત કહું છું કે, જે કોઈ બાળકની પેઠે દેવનું રાજ્ય સ્વીકારશે નહિ, તે તેમાં નહિજ પેસશે.

¹⁸ અને એક અધિકારીએ તેને પુછ્યું કે, ઉત્તમ ઉપદેશક, અનંત જીવનનો વારસો પામવા હું શું કરું?

¹⁹ ને ઇસુએ તેને કહ્યું કે, તું મને ઉત્તમ કેમ કહે છે? એક એટલે દેવ તે વિના ઉત્તમ કોઈ નથી.

²⁰ તું આજ્ઞાઓ જાણે છે કે, વ્યભિચાર ન કર, હત્યા ન કર, ચોરી ન કર, જુઠી શાહેદી ન પુર, પોતાના માબાપને માન આપ.

²¹ અને તેણે કહ્યું કે, એ બંધુ તો હું મારા નાનપણથી પાળતો આવ્યો છું.

²² અને ઇસુએ તે સાંભળીને તેને કહ્યું કે, તું હજી એક વાત સંબંધી અધુરો છે. તારું જે છે તે બધું વેચી નાખ, ને દરિદ્રીઓને આપી દે, ને આકાશમાં તને દ્રવ્ય મળશે; ને આવીને મારી પાછળ ચાલ.

²³ પણ એ સાંભળીને તે અતિ ઉદાસ થયો, કેમકે તે બહુ શ્રીમંત હતો.

²⁴ અને ઇસુએ તેને જોઇને કહ્યું કે, જેઓની પાસે સંપત છે, તેઓને દેવના રાજ્યમાં પેસવું કેવું અઘરું છે!

²⁵ કેમકે શ્રીમંતને દેવની રાજ્યમાં પેસવું, તે કરતાં ઉંટને સોયના નાકામાં થઈને જવું સહેલ છે.

²⁶ અને તે વાત સાંભળનારાઓએ કહ્યું કે, તો કોણ તારણ પામી શકે?

²⁷ પણ તેણે કહ્યું કે, માણસોને જે અશક્ય છે તે દેવને શક્ય છે.

²⁸ અને પીતરે કહ્યું કે, જુઓ, અમે પોતાના [બધું] મુકીને તારી પાછળ આવ્યા છીએ.

²⁹ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, હું તમને ખચિત કહું છું કે, જે કોઈએ ઘરને કે વહુને, કે ભાઈઓને, કે માબાપને કે છોકરાંને દેવના રાજ્યને લીધે મુક્યાં હશે,

³⁰ તે આ કાળમાં બહુગણું તથા આવનાર જમાનામાં અનંત જીવન પામ્યા વિના રહેશે નહિ.

³¹ અને તેણે બારેને પાસે બોલાવીને તેઓને કહ્યું કે, જુઓ, આપણે યરુશાલેમ જઈએ છીએ, ને માણસના દીકરા સંબંધી ભવિષ્યવાદીઓથી જે લખાયું છે તે સર્વ પુરૂં કરાશે.

³² કેમકે તે વિદેશીઓને સ્વાધીન કરાશે, ને તેના ઠઠ્ઠા કરાશે, તથા અપમાન કરાશે, ને તેના પર તેઓ થુંકશે;

³³ ને કોરડા મારીને તેઓ તેને મારી નાખશે, ને ત્રીજે દહાડે તે પાછો ઉઠશે.

³⁴ અને એમાંનું કંઈ તેઓના સમજવામાં ન આવ્યું; ને આ વાત તેઓથી ગુપ્ત રહી, ને જે કહેવામાં આવ્યું તે તેઓ સમજ્યા નહિ.

³⁵ અને એમ થયું કે તે યેરેખો પાસે આવતો હતો, ત્યારે માર્ગની કોરે ભીખ માગતો એક આંધળો બેઠો હતો;

³⁶ અને ઘણા લોકોને પાસે થઈને જતા સાંભળીને તેણે પુછ્યું કે, આ શું હશે?

³⁷ ને તેઓએ તેને કહ્યું કે, ઇસુ નાઝારી પાસે થઈને જાય છે.

³⁸ અને તેણે બૂમ પાડીને કહ્યું કે, ઓ ઇસુ, દાઉદના દીકરા મારા પર દયા કર.

³⁹ અને જેઓ આગળ જતા હતા તેઓએ તેને ધમકાવ્યો, કેમ છાનો રહે; પણ તેણે વિશેષ ઘાંટો પાડીનને કહ્યું કે, દાઉદના દીકરા મારા પર દયા કર.

⁴⁰ અને ઇસુએ ઉભા રહીને તેને પોતાની પાસે લાવવાનો હુકમ કીધો; ને તે પાસે આવ્યો, ત્યાતે તેણે તેને પછ્યું કે,

⁴¹ હું તારે વાસ્તે શું કરું, તારી ઈચ્છા શી છે? ને તેણે કહ્યું કે, પ્રભુ હું દેખતો થાઉં.

⁴² અને ઇસુએ તેને કહ્યું કે, તું દેખતો થા; તારા વિશ્વાસે તને બચાવ્યો છે.

⁴³ અને તરત તે દેખાતો થયો,ને દેવને મહિમા આપતો તે તેની પાછળ ચાલ્યો; ને બધા લોકોએ તે જોઇને દેવની ઉપકારસ્તુતિ કીધી.