¹ અને ફરીશીઓ તથા કેટલાએક શાસ્ત્રીઓ યરૂશાલેમથી આવીને તેની પાસે એકઠા થાય છે;

² ને તેના કેટલાએક શિષ્યોને અશુદ્ધ, એટલે અણઘોએલા, હાથે રોટલી ખાતાં તેઓએ જોયાં.

³ કેમકે ફરોશીઓ તથા બધા યહુદીઓ વડીલોના સંપ્રદાય પાળીને સારી પેઠે હાથ ધોયા વિના ખાતાં નથી.

⁴ અને ચૌટેથી આવીને ન્હાયા વિના તેઓ ખાતા નથી; ને વાટકા તથા ગાગરો તથા ત્રાંબાના વાસણ તથા ખાટલાઓને ધોવા ઇત્યાદી ઘણી બીજી ક્રિયાઓ પાળવાને તેઓએ સ્વીકાર્યું હતું.

⁵ પછી ફરોશીઓ તથા શાસ્ત્રીઓ તેને પુછે છે કે, તારા શિષ્યો વડીલોના સંપ્રદાય ન ચાલતાં અણધોએલે હાથે રોટલી કેમ ખાય છે?

⁶ ને તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમ ઢોંગીઓ સંબંધી યશાયાહે ઠીક ભવિષ્યવાત કહી, જેમ લખ્યું છે કે, આ લોક હોઠોએ મને માને છે, પણ તેઓનાં હૃદયો મારાથી વેગળાં રહે છે.

⁷ પણ તેઓ પોતાના મત દાખલ માણસોની અજ્ઞા શિખવતાં મને વ્યર્થ ભજે છે.

⁸ દેવની આજ્ઞા પડતી મુકીને તમે માણસોના સંપ્રદાય પાળો છો.

⁹ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમે પોતાના સંપ્રદાય પાળવા સારૂ દેવની અઆગ્યા બરાબર રદ કરો છો.

¹⁰ કેમકે મુસાએ કહ્યું કે, તારા બાપને તથા તારી માને માન આપ, ને જે કોઇ બાપની કે માની નિંદા કરે તે માર્યો જાય;

¹¹ પણ તમે કહો છો કે, જો કોઇ માણસ પોતાના બાપને કે માને કહે કે, મારાથી તને જે કંઈ લાભ થાત તે કોરબાન, એટલે અર્પિતદાન થયલું છે,

¹² તો તમે તેને તેના બાપને સારૂ કે તેની માને સારૂ ત્યાર પછી કંઈ કરવા દેતા નથી,

¹³ અને એમ કરીને તમારા શિખાડેલા સંપ્રદાય વડે તમે દેવનું વચન રદ કરો છો; ને એવાં ઘણાં કામો તમે કરો છો.

¹⁴ અને લોકને ફરી પોતાની પાસે બોલાવીને તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમે સહુ મારું સાંભળો તથા સમજો.

¹⁵ માણસની બહારથી તેમાં પેસીને તેને વટાળી શકે, એવું કંઈ નથી; પણ માણસમાંથી જે નીકળે છે, તેજ માણસને વટાળે છે.

¹⁶ [[જો કોઈને સાંભળવાને કાન છે તો તે સાંભળે]]

¹⁷ અને જયારે લોકોની પાસેથી જૈનને તે ઘરમાં પેઠો, ત્યારે તેના શિષ્યોએ એ દૃષ્ટાંત સંબંધી તેને પુછ્યું.

¹⁸ અને તે તેઓએ કહે છે કે, તમે પણ શું એવા અણસમજુ છો? તમે જાણતા નહિ કે, બહારથી માણસમાં જે જે પેસે તે તેને વટાળી શકતું નથી?

¹⁹ કેમકે એના હ્રદયમાં તે પેસતું નથી, પણ પેટમાં; ને નીકળીને સંડાસમાં જાય છે; [એવું કહીને] તેણે સર્વ ખોરાક શુદ્ધ ઠરાવ્યા.

²⁰ વળી તેણે કહ્યું કે, માણસમાંથી જે નીકળે છે તેજ માણસને વટાળે છે.

²¹ કેમકે માંહેથી, એટલે માણસોના હૃદયમાંથી ભુંડા વિચારો નીકળે છે, એટલે છિનાળા, ચોરીઓ, હત્યાઓ,

²² વ્યભિચારો, લોભ, દુષ્ટાઈ, કપટ, કામાતુરપણું, અદેખાઈ, નિંદા, અભિમાન, મૂર્ખપણું,

²³ એ બધાં ભુંડા વાનાં માંહેથી નીકળે છે, ને માણસને વટાળે છે.

²⁴ પછી તે ત્યાંથી ઉઠીને સૂર તથા સીદોનની સીમોમાં ગયો. અને તે ઘરમાં પેઠો, ને કોઇ ન જાણે એવું ચહાતો હતો; પણ તે ગુપ્ત રહી ન શક્યો.

²⁵ કેમકે એક બાયડી જેની નાની દીકરીને અશુદ્ધ આત્મા વળગેલો હતો, ને તેને વિષે સાંભળીને આવી, ને તેના પગ આગળ પડી.

²⁶ તે બાયડી યુનાની હતી, ને સુરફૈનીકી કુળની; ને તેણે પોતાની દીકરીમાંથી ભૂત કાઢવાને તેને વિનંતી કરી.

²⁷ પણ ઇસુએ તેને કહ્યું કે, છોકરાને પહેલાં ધરાવા દે; કેમકે છોકરાંની રોટલી લઈને કુતરાંને ફેંકવી એ વાજબી નથી.

²⁸ પણ તે ઉત્તર આપીને તેને કહે છે કે, હા, પ્રભુ, કુતરાં પણ મેજ તળે છોકરાંના કકડામાંથી ખાય છે.

²⁹ અને તેણે તેને કહ્યું કે, આ વાતને લીધે જા; તારી દીકરીમાંથી ભૂત નીકળ્યું છે.

³⁰ અને તેણે પોતાને ઘેર આવીને જોયું કે, છોકરી ખાટલા પર સુતેલી છે, ને ભૂત નીકળ્યું છે.

³¹ અને ફરી સૂરની સીમોમાંથી નીકળીને, સીદોનમાં થઈને દકાપલીસની સીમોની મધ્યે થઈને, ગાલીલના સમુદ્રની પાસે તે આવ્યો.

³² અને તેઓ એક બહેરા બોબડાને તેની પાસે લાવે છે, ને તે પર હાથ મુકવાને તેને વિનંતી કરે છે.

³³ અને તેણે લોક પાસેથી તેને એકાંત લઇ જઈને તેના કાનોમાં પોતાની આંગળી ઘાલી, ને થુંકીને તેની જીભને અડકયો;

³⁴ ને આકાશ તરફ જોઇને તેણે નિસાસો મુક્યો ને કહ્યું કે, એફફાથા, એટલે ઉઘડી જા.

³⁵ અને તરત તેના કાનો ઉઘડી ગયા, ને તેની જીભનું બંધન છુટ્યું, ને તે સાફ બોલ્યો.

³⁶ અને તેણે તેઓને તાકીદ કરી કે, તમારે કોઈને કહેવું નહિ; પણ જેમ જેમ તેણે વધારે તાકીદ કીધી તેમ તેમ તેઓએ તે વધારે પ્રગટ કીધું.

³⁷ અને તેઓ બેહદ અચંબો પામ્યા, ને બોલ્યા કે, તેણે બધું સારૂંજ કર્યું છે; ને બહેરાઓને પણ સાંભળતા કરે છે, ને મુંગાઓને બોલતાં કરે છે.