¹ ત્યાર પછી એમ થયું કે, અબ્શાલોમે પોતાને સારૂ રથો તથા ઘોડા તથા પોતાની આંગળ દોડવા સારૂ પચાસ માણસો તૈયાર કીધા.

² અને આબ્શાલોમ મોટી સવારે ઉઠીને દરવાજાના રસ્તાની બાજુએ ઉભો રહેતો; ને જયારે કોઇ માણસને એવો દાવો હોય, કે તેના ચુકાદા વાસ્તે રાજા પાસે જવું પડે, ત્યારે આબ્શાલોમ તેને બોલાવીને કહેતો કે, તું ક્યાં નગરનો છે? ત્યારે તે કહેતો કે, તારો દાસ ઇસ્રાએલના ફલાણા કુળમાંનો છે.

³ અને આબ્શાલોમ તેને કહેતો કે, જો, તારો દાવો ખરો તથા વાજબી છે, પણ તારા દાવો સાંભળવા સારૂ રાજા તરફથી કોઇ માણસ ઠરાવેલો નથી.

⁴ વળી આબ્શાલોમ કહેતો કે, આ દેશમાં મને ન્યાયાધીશ ઠરાવે તો કેવું સારૂ! ત્યારે તો દાવા કે તકરારવાળો પ્રત્યેક માણસ મારી પાસે આવે, ને હું તેનો ફેંસલો કરૂં.

⁵ અને એમ થતું કે, જયારે કોઇ માણસ તેને નમસ્કાર કરવા સારૂ પાસે આવતો, ત્યારે તે પોતાના હાથ લાંબા કરીને તેને ભેટીને તેને ચુંબન કરતો.

⁶ અને જે સર્વ ઇસ્રાએલના માણસો રાજા પાસે ન્યાય માંગવા આવતા, તેઓની સાથે આબ્શાલોમ એ પ્રમાણે વર્તતો; એ પ્રમાણે આબ્શાલોમેં ઇસ્રાએલના માણસોનાંમન હરી લીધાં.

⁷ અને ચાળીસ વર્ષ પછી એમ થયું કે, આબ્શાલોમે રાજાને કહ્યું કે, જે માનતા મેં યહોવાહની આગળ રાખી છે, તે હેબ્રોનમાં ઉતારવા સારૂ કૃપા કરીને મને જવા દે.

⁸ કેમકે જયારે તારા સેવક અરામના ગશૂરમાં રહેતો હતો, ત્યારે મેં એમ કહીને માનતા રાખી હતી કે, જો યહોવાહ મને નિશ્ચે યરૂશાલેમમાં પાછો લાવશે, તો હું યહોવાહની આરાધના કરીશ.

⁹ અને રાજાએ તેને કહ્યું કે, શાંતિએ જા; માટે તે ઉઠીને હેબ્રોન ગયો.

¹⁰ પણ આબ્શાલોમે ઇસ્રાએલના સઘળાં કુળોમાં જાસૂસો મોકલીને કહાવ્યું કે, તમે રણશિંગડાનો અવાજ સાંભળો કે તુરત તમારે કહેવું ક, હેબ્રોનમાં આબ્શાલોમ રાજા છે.

¹¹ અને નોતરેલા બસેં માણસો યરૂશાલેમથી આબ્શાલોમની સાથે ગયા હતા, તેઓ ભોળાપણામાં ગયા હતા; ને તેઓ કંઈ જાણતા ન હતા.

¹² અને આબ્શાલોમ યજ્ઞ કરતો હતો, તે દરમિયાન તેણે દાઉદના મંત્રી અહીથોફેલ ગીલોનીને તેના ગીલોહ નગરથી તેડાવ્યો. અને ફિસાદ જોરાવર થયો, કેમકે આબ્શાલોમની કુમળે લોકો જાથુ વધતા જતાં હતા.

¹³ અને એક હલકારાએ દાઉદ પાસે આવીને કહ્યુકે, ઇસ્રાએલના માણસોની મત આબ્શાલોમ તરફ છે.

¹⁴ અને દાઉદે પોતાના જે સઘળા ચાકરો યરૂશાલેમમાં તેની સાથે હતા, તેઓને કહ્યું કે, ઉઠો, આપણે નાસી જઈએ; કેમકે એમ નહિ કરીએ, તો આપણામાંનો કોઇ પણ આબ્શાલોમથી બચવાનો નથી; ઉતાવળે નિકળો, રખે તે આપણને જલદી પકડી પાડે, ને આપણા પર આફત લાવીને નગરને તરવારની ધારથી સંહારે.

¹⁵ અને રાજાના ચાકરોએ રાજાને કહ્યું કે, જો, અમારા મુરબ્બી રાજાને જે કંઈ સારૂં લાગે તે કરવાને તારા ચાકરો તૈયાર છે.

¹⁶ અને રાજા તથા તેની પાછળ તેનું સર્વ ઘર ચાલી નિકળ્યાં; ને ઘર સંભાળવા સારૂ રાજાએ દસ ઉપપત્નીઓને ત્યાં રહેવા દીધી.

¹⁷ અને રાજા તથા તેની પાછળ સર્વ લોક ચાલી નિકળ્યા, ને બેથ-મેહાકમાં રહ્યા.

¹⁸ અને તેના સઘળાં ચાકરો તેની પડખે ચાલતા હતા, અને સઘળા પલેથીઓ, તથા સઘળા ગિત્તીઓ, એટલે ગાથથી તેની સાથે આવેલા છસેં માણસો, રાજાની આગળ ચાલતા હતા.

¹⁹ ત્યારે ઇત્તાય ગિત્તીને રાજાએ કહ્યું કે,અમારી સાથે તું પણ કેમ આવે છે? પાછો જા, ને રાજા પાસે રહે; કેમકે તું પરદેશી તથા સ્વદેશવિયોગી છે; તારી પોતાની જગ્યાએ પાછો જા.

²⁰ તું કાલેજ આવ્યો છે, તો શું હું તને આજે મારી સાથે અહીં તહીં અથડાવું? વળી હું તો મન ચાહે ત્યાં જાઉં છું; તું પાછો જા, ને તારા ભાઈઓને પાછા લઇ જા; દયા તથા સત્યતા તારી સાથે હોજો.

²¹ અને ઇત્તાયે રાજાને ઉત્તર આપીને કહ્યું કે, જીવતા યહોવાહના તથા મારા મુરબ્બી રાજાના જીવના સોગન કે, જ્યાં જ્યાં મારા મુરબ્બી રાજા જશે, પછી ત્યાં મારવાનું હોય કે જીવવાનું હોય તથાપિ ત્યાં તારો દાસ પણ નિશ્ચે રહેશે.

²² અને દાઉદે ઇત્તાયને કહ્યું કે, જા, પેલે પાર ઉતરી જા; ને ઇત્તાય ગિત્તી તથા તેના સઘળાં માણસો, તથા તેની સાથેના સઘળાં બાળકો, પેલે પાર ઉતરી ગયાં.

²³ અને અખો દેશ પોક મુકીને રડ્યો, ને સઘળાં લોક પેલે પાર ગયા; ને રાજા પંડે પણ કિદ્રોન નાળું ઉતર્યો, ને સઘળા લોક રાનના માર્ગે પેલે પાર ગયા.

²⁴ અને જુઓ, સાદોક પણ, તથા તેની સાથે સર્વ લેવીઓ દેવના કરારનો કોષ ઉંચકીને આવ્યા હતા; ને તેઓએ દેવના કોષને નીછે મુક્યો, ને સર્વ લોક નગરમાંથી નિકળી રહ્યા ત્યાં સુધી અબ્યાથાર ઉપર ગયો.

²⁵ અને રાજાએ સાદોકને કહ્યું કે, દેવના કોષને પાછો નગરમાં લઇ જા; જો યહોવાહની કૃપા દૃષ્ટી મારા પર થશે, તો તે મને પાછો લાવશે, ને એ તથા તેનું રહેઠાણ બન્ને મને દેખાડશે;

²⁶ પણ જો તે એમ કહે કે, હું તારા પર રાજી નથી, તો જો, હું રહ્યો, જેમ તેને સારૂ લાગે તેમ તે મને કરે.

²⁷ વળી રાજાએ સાદોક યાજકને કહ્યું કે, શું તું ભવિષ્યદર્શક નથી? તારા બે દીકરાઓને, એટલે તારા દીકરા અહીમાઆસને તથા અબ્યાથારના દીકરા યોનાથાનને તારી સાથે લઈને શાંતિએ નગરમાં પાછો જા.

²⁸ જો, મને ખાત્રી કરી આપવા સારૂ તમારી તરફથી મને ખબર નહિ મળે, ત્યાં સુધી હું રાન તરફના આરા આગળ થોભીશ.

²⁹ માટે સાદોક તથા અબ્યાથાર દેવનો કોષ પાછો યરૂશાલેમમાં લઇ ગયા; ને તેઓ ત્યાં રહ્યા.

³⁰ અને દાઉદ રડતો રડતો જૈતુન પર્વતના ઢોળાવ પર ચઢ્યો; ને તેનું માથું ઢાંકેલું હતું, તથા તે ઉઘાડે પગે ચાલતો હતો; ને તેની સાથેના સર્વ લોકોમાંનો પ્રત્યેક પોતાનું માથું ઢાંકીને રડતો રડતો ઉપર ચઢ્યો.

³¹ અને કોઇએ દાઉદને કહ્યુ કે, અહીથોફેલ આબ્શાલોમની સાથેના ફિસાદી લોકોમાં છે; ને દાઉદે કહ્યું કે, હે યહોવાહ, કૃપા કરીને, અહીથોફેલની સલાહને મૂર્ખાઈરૂપ કરી નાખજે.

³² અને એમ થયું કે, પર્વતને શિખરે, કે જ્યાં લોકો દેવનું ભજન કરતાં, ત્યાં દાઉદ આવ્યો, ત્યારે જુઓ, હૂશાય આર્કી તેને મળવા સારૂ આવ્યો, ને તેનો ડગલો ફાટેલો, તથા તેના માથા પર ધૂળ હતી;

³³ ને દાઉદે તેને કહ્યું કે, જો તું મારી સાથે આવે, તો તૂ મને ભારરૂપ થઇ પડે;

³⁴ પણ જો તું નગરમાં જઈને આબ્શાલોમને કહે કે, હે રાજા, હું તારો ચાકર થઈશ; તૂ તું મારી ખાતર અહીથોફેલની સલાહ નિષ્ફળ કરીશ.

³⁵ અને શું સાદોક તથા અબ્યાથાર યાજકો તારી સાથે ત્યાં નથી? તેથી એમ થશે કે, જે જે વાતો રાજાના ઘરમાંથી તારા સાંભળવામાં આવે, એ તું સાદોક તથા આબ્યાથાર યાજકોને કહેજે.

³⁶ જો, ત્યાં તેઓના બે દીકરા, એટલે સાદોકનો દીકરો અહીમાઆસ તથા આબ્યાથારનો દીકરો યોનાથાન, તેઓની સાથે છે; ને જે કંઈ તમે સાંભળો, ને તમે તેઓની મારફતે કહાવી મોકલજો.

³⁷ તેથી દાઉદનો મિત્ર હૂશાય નગરમાં આવ્યો; ને આબ્શાલોમ યરૂશાલેમમાં આવ્યો.