¹ તથા મંદિરનો સરદાર, તથા સાદુકીઓ તેઓ પર ઉઠી આવ્યા; અને તેઓ લોકો આગળ વાત કરતા હતા એટલામાં યાજકો,

² કેમકે તેઓ લોકોને બોધ કરતા હતા, ને ઇસુમાં મુએલાઓનું પુનરુત્થાન પ્રગટ કરતા હતા, તે તેઓને બહુ માઠું લાગ્યું.

³ અને તેઓએ તેમના પર હાથ નાખ્યા, ને તે વેળા સાંજ પડી હતી, માટે બીજા દિવસ લગી તેઓને બંદીખાનામાં રાખ્યાં.

⁴ તોપણ જેઓએ વાત સાંભળી હતી તેઓમાંના ઘણાએ વિશ્વાસ કીધો, ને તે માણસોની સંખ્યા આસરે પાંચ હજારની થઇ.

⁵ અને બીજે દિવસે એમ થયું કે, તેઓના અધિકારીઓ તથા વડીલો તથા શાસ્ત્રીઓ,

⁶ તથા આન્નાસ પ્રમુખ્ય યાજક તથા કાયાફાસ તથા યોહાન તથા આલેકસાંદર તથા પ્રમુખ્ય યાજકના સગામાંના જેટલા હતા તેટલાં યરૂશાલેમમાં એકઠા થયા.

⁷ અને એઓએ તેઓને વચમાં ઉભા રાખીને પુછ્યું કે, કયા પરાક્રમે, કે કયા નામે તમે એ કર્યું છે?

⁸ ત્યારે પીતરે પવિત્ર આત્માંથી ભરપૂર થઈને તેઓને કહ્યું કે, ઓ લોકોના અધિકારીઓ, તથા વડીલો,

⁹ જે સારું કામ એક અશક્ત માણસના હકમાં થયું છે, તે વિષે જો આજ અમારી તપાસ થાય છે કે તે શાથી સાજો થયો છે,

¹⁰ તો તમ સર્વને તથા સંઘા ઇસ્રાએલી લોકોને એ માલુમ થાય કે, ઇસુ ખ્રિસ્ત નાઝારી, જેને તમે વધસ્તંભ પર મારી નાખ્યો, જેને દેવે મુએલાઓમાંથી ઉઠાડ્યો, તેના નામથી આ માણસ અહીં તમારી આગળ આજો ઉભો રહ્યો છે.

¹¹ જે પત્થર તમ બંધનારાઓએ નકાર્યો હતો તે એજ છે, ને તે ખુણાનું મથાળું થયો છે.

¹² અને બીજા કોઇથી તારણ નથી, કેમકે જેથી આપણું તારણ થાય એવું બીજું કોઈ નામ આકાશ તળે માણસો મધ્યે આપેલું નથી.

¹³ ત્યારે પીતર તથા યોહાનની હિમ્મત જોઇને, તથા તેઓ અભણ તથા અજ્ઞાની માણસો છે, એ ઘ્યાનમાં આણીને એઓ અચરતી પામ્યો, ને તેઓએ તેઓને ઓળખ્યા કે તેઓ ઈસુની સાથે હતા.

¹⁴ અને તે સજા થએલા માણસને તેઓની સાથે ઉભો રહેલો જોઇને એઓથી કંઈ ઉલટું બોલી શકાયું નહિ.

¹⁵ પણ તેઓને સભામાંથી બહાર જવાનો હુકમ કીધા પછી તેઓએ માહોમાંહે વિચાર કરીને કહ્યું કે, આ માણસોને આપણે શું કરીએ?

¹⁶ કેમકે તેઓની મારફતે એક પ્રસિદ્ધ ચમત્કાર થયો છે, એ to યરૂશાલેમના સઘળા રહેવાસીઓને પ્રગટ છે; ને આપણે તેનો ઇનકાર કરી શકતા નથી.

¹⁷ પણ લોકોમાં તે વધારે ફેલાય નહિ, માટે આપણે તેઓને એવી ધમકી દઈએ કે હવે પછી તમારે કોઈપણ માણસ સાથે વાત કરતાં એ નામ લેવું નહિ.

¹⁸ અને એઓએ તેઓને બોલાવીને તાકીદ કીધી કે, વાત કરતાં તેમજ બોધ કરતાં પણ તમારે ઈસુનું નામ બિલકુલ લેવું નહિ.

¹⁹ પણ પીતર તથા યોહાને તેઓને ઉત્તર દેતા કહ્યું કે, દેવના કરતા તમારું સાંભળવું દેવની નજરમાં યોગ્ય છે કે નહિ, એ તમેજ ઠરાવો.

²⁰ કેમકે અમે જે જે દીઠું, તથા સાંભળ્યું, તે કહ્યા વિના અમારાથી રહેવાય એમ નથી.

²¹ અને તેઓને શિક્ષા કરવાનું કંઈ કારણ ન મળ્યાથી તેઓએ તેઓને ફરી ધમકી દીધા પછી લોકોને લીધે તેમને છોડી દીધા; કેમકે જે થયું હતું તેને લીધે સઘળા [લોકો] દેવને મહિમા આપતા હતા.

²² કેમકે જે માણસના હકમાં આ સાજો કરવાનો ચમત્કાર થયો હતો તે ચાળીસ વરસથી વધારે વયનો હતો.

²³ અને તેઓ છુટીને પોતાના સાથીઓ પાસે ગયા, ને મુખ્ય યાજકોએ તથા વડીલોએ તેમને જે કંઈ કહ્યું હતું, તે સઘળું તેઓને કહી સંભળાવ્યું.

²⁴ અને તે સાંભળીને તેઓએ એક ચિત્તે દેવની આગળ ઘાંટો પાડીને કહ્યું કે, ઓ પ્રભુ, આકાશ તથા પૃથ્વી તથા સમુદ્ર ને તેઓમાંનાં સર્વને ઉત્પન્ન કરનાર [તું છે];

²⁵ તે તારા સેવક અમારા પિતા દાઉદના મ્હોથી પવિત્ર આત્માને પ્રેરણાએ કરીને કહ્યું છે કે, વિદેશીઓએ કેમ તોફાન કીધું છે, ને લોકોએ કેમ વ્યર્થ કલ્પના કીધી છે?

²⁶ પ્રભુની વિરુદ્ધ તથા તેના ખ્રીસ્તની વિરુદ્ધ પૃથ્વીના રજાઓ સજ્જ થયા, તથા અધિકારીઓ એકઠા થયા;

²⁷ કેમકે ખરેખર તારો પવિત્ર સેવક ઇસુ જેને તે અભિષિક્ત કીધો, તેને ઉલટા હેરોદ તથા પંતીઅસ પીલાત, વિદેશીઓ તથા ઇસ્રાએલી લોકો સુદ્ધાં આ શહેરમાં એકઠા થયા;

²⁸ એ સારૂ કે તારા હાથે તથા તારા મનસુબાએ જે થવાનાં આગળથી ઠરાવ્યાં હતા તે સઘળા તેઓ કરે.

²⁹ હવે, હે પ્રભુ, તું તેઓની ધમકીઓ ધ્યાનમાં લે, ને તારા સેવકોને તારી વાત પુરી હિમ્મતથી કહેવાનું [સામર્થ] આપ;

³⁰ તેટલામાં તું લોકોને નિરોગી કરવાને તારો હાથ લાંબો કર; ને તારા પવિત્ર સેવક ઈસુને નામે ચમત્કારો તથા અદભૂત કામો કરાવ.

³¹ અને તેઓ પ્રાર્થના કરી રહ્યા ત્યારે જે મકાનમાં તેઓ ભેગા થયા હતા તે હાલ્યું; ન તેઓ સર્વ પવિત્ર આત્માથી ભરપુર થયા, ને દેવની વાત હિમ્મતથી બોલવા લાગ્યા.

³² અને વિશ્વાસીઓનો સમુદાય એક મનનો તથા એક જીવનો હતો ને પોતાના જે વાનાં હતા તેમનું કંઈ મારું પોતાનું છે એવું કોઈએ કહ્યું નહિ; પણ તેઓને સઘળાં વાનાં સામાન્ય હતાં.

³³ અને પ્રેરિતોએ મહા પરાક્રમથી પ્રભુ ઈસુના પુનરુત્થાનની સાક્ષી પુરી; ને તેઓ સર્વ પણ ઘણી કૃપા હતી.

³⁴ અને તેઓમાંના કોઈને કશાની અછત ન હતી; કરણ કે જેટલાની પાસે ભોંય કે ઘર હતા તેટલાએ તે વેચી નાખ્યાં,

³⁵ ને વેચેલી વસ્તુઓનું મૂલ્ય લાવીને પ્રેરિતોના પગ આગળ મૂકતા; ને જેવી જેને અગત્ય હતી તે પ્રમાણે તેને વહેંચી આપવામાં આવતું.

³⁶ અને યુસફ કરીને એક લેવી હતો, જે કુપ્રેસનો વાતની હતો, અને જેની અટક પ્રેરિતોએ બર્નાબાસ (એટલે સુબોધનો દીકરો) પાડી હતી,

³⁷ તેને ભોંય હતી તે તેણે વેચી, અને તેનું નાણું લાવીને પ્રેરિતોના પગ આગળ મુક્યા.