¹ હવે બેખમીર રોટલીનું પર્વ જે પાસ્ખા કહેવાય છે, તે પાસે આવ્યું.

² અને તેને શી રીતે મારી નાખવો, તેની તજવીજ મુખ્ય યાજકો તથા શાસ્ત્રીઓ કરતા હતા; કેમકે તેઓ લોકથી બીતા હતા.

³ અને યહુદા જે ઇસકારીઓત કહેવાતો હતો, જે બારમાંનો એક હતો, તેમાં શેતાન પેઠો.

⁴ અને તેણે જઈને મુખ્ય યાજકો તથા સરદારોના હાથમાં તેણે શી રીતે સ્વાધીન કરવો, તે સંબંધી તેઓની સાથે મસલત કીધી.

⁵ અને તેઓ ખુશ થયા, ને તેને પૈસા આપવાનું વચન આપ્યું;

⁶ ને તેણે કબૂલ કીધું, ને લોકો હાજર ન હોય ત્યારે તેને તેઓના હાથમાં સ્વાધીન કરવાનો લાગ શોધ્યો.

⁷ અને બેખમીર રોટલીનો દિવસ આવ્યો કે જેમાં પાસ્ખા યજ્ઞ કરવો જોઈએ.

⁸ અને તેણે પીતરને તથા યોહાનને એમ કહીને મોકલ્યા કે, જઈને આપણે સારું પાસ્ખા સિદ્ધ કરો કે આપણે ખાઈએ.

⁹ ને તેઓએ તેણે કહ્યું કે, અમે ક્યાં સિદ્ધ કરીએ એ વિષે તારી શી ઈચ્છા છે?

¹⁰ ને તેણે તેઓને કહ્યું કે, જુઓ, તમને શહેરમાં પેસતાં પાણીની ગાગેર લઈને એક પુરુષ સામો મળશે, તે જે ઘરમાં જાય ત્યાં તેની પાછળ જજો.

¹¹ અને ઘરનાં ઘણીને કહેજો કે, ઉપદેશક તને કહે છે કે, જ્યાં મારા શિષ્યોની સાથે હું પાસ્ખા ખાઉં તે ઉતારાની ઓરડી ક્યાં છે?

¹² ને તે તમને સરસામાન સહિતની એક મોટી મેડી દેખાડશે, ત્યાં તૈયાર કરો.

¹³ અને તેઓ ગયા ને જેમ તેણે તેઓને કહ્યું હતું તેમ તેઓને મળ્યું, ને તેઓએ પાસ્ખા તૈયાર કીધું.

¹⁴ અને વખત થયો ત્યારે તે બેઠો, તથા બાર પ્રેરીતો તેની સાથે બેઠા.

¹⁵ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, [મરણ] સહ્યા પહેલાં આ પાસ્ખા તમારી સાથે ખાવાની મારી ઘણી ઈચ્છા હતી.

¹⁶ કેમકે હું તમને કહું છું કે, દેવના રાજ્યમાં તે પુરું થાય ત્યાં લગી હું તે ફરી ખાઈશ નહિ.

¹⁷ અને તેણે વાટકો લઈને સ્તુતિ કરીને કહ્યું કે, આ લો, ન માહોમાંહે વહેંચો.

¹⁸ કેમકે હું તમને કહું છું કે, દેવનું રાજ્ય આવે ત્યાં લગી હું હવેથી દ્રાક્ષનો રસ પીનાર નથી.

¹⁹ અને તેણે રોટલી કીને સ્તુતિ કરીને ભાંગી, ને તેઓને આપીને કહ્યું કે, આ મારું શરીર છે જે તમારે સારૂ આપવામાં આવે છે, મારી યાદગારીમાં આ કરો.

²⁰ અને તે પ્રમાણે વાળું કર્યા પછી તેણે વાટકો લઈને કહ્યું કે, આ વાટકો તમારે સારૂ વહેવડાવેલા મારા લોહીમાંનો નવો કરાર છે.

²¹ પણ જુઓ, જે મને પરસ્વાધીન કરે છે તેનો હાથ મારી સાથે મેજ પર છે.

²² માણસનો દીકરો ઠરાવ્યા પ્રમાણે જાય છે ખરો, પણ જે માણસથી તે પરસ્વાધીન કરાય છે તેને અફસોસ છે!

²³ અને તેઓ માહોમાંહે પુછપરછ કરવા લાગ્યા, કે આપણામાંનો કોણ આ કામ કરવાનો હશે?

²⁴ ને આપણામાં કોણ મોટા ગણાય છે તે સંબધી પણ તેઓમાં વાદવિવાદ શરુ થયો.

²⁵ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, વિદેશીઓના રજાઓ તેમના પર ઘણીપણું કરે છે; ને જેઓ તેમના પર અધિકાર કરે છે તેઓ પરોપકારી કહેવાય છે.

²⁶ પણ તમે એવા ન થાઓ; પણ તમારામાં જે મોટો તે નાના જેવો થવું, ને જે આગેવાન તેણે સેવા કરનારના જેવા થવું.

²⁷ કેમકે આ બેમાં કયો મોટો છે, જમવા બેસનાર કે સેવા કરનાર? શું જમવા બેસનાર [મોટો] નથી? પણ હું તમારામાં સેવા કરનારના જેવો છું.

²⁸ પણ મારાં પરીક્ષણોમાં મારી સાથે રહેનાર તે તમે છો.

²⁹ અને જેમ મારા બાપે મને [રાજ્ય] ઠરાવી આપ્યું, તેમ હું તમને રાજ્ય ઠરાવી આપું છું;

³⁰ કે તમે મારા રાજ્યમાં મારી મેજ પર ખાઓ અને પીઓ; અને તમે ઇસ્રાએલનાં બાર કુળોનો ન્યાય ઠરાવતાં રાજ્યાસન પર બેસશો.

³¹ સીમોન, સીમોન, જો, શેતાને તને ઘઉંની પેઠે ચાળવા સારૂ તને [કબજે લેવા] માગ્યો.

³² પણ મેં તારે સારૂ વિનતી કીધી કે, તારો વિશ્વાસ ખૂટે નહિ; ને તું તારા ફર્યા પછી તારા ભાઈઓને સ્થિર કરજે.

³³ અને તેણે તેણે કહ્યું કે, પ્રભુ, હું તારી સાથે બંદીખાનામાં જવા તથા મારવા પણ તૈયાર છું.

³⁴ અને તેણે કહ્યું કે, પીતર, હું તને કહું છું કે, આજ મરઘો બોલ્યા અગાઉ, હું તને ઓળખતો નથી, એમ [કહીને] તું ત્રણ વાર મારો નકાર કરશે.

³⁵ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, જયારે થેલી તથા જોણ્ણું તથા જોડા વિના મેં તમને મોકલ્યા ત્યારે તમને કશાની ખોટ પડી? ને તેઓએ કહ્યું કે, કશાની નહિ.

³⁶ ત્યારે તેણે તેઓને કહ્યું, પણ હમણાં જેની પાસે થેલી હોય તે રાખે, ને જોણ્ણું પણ રાખે, ને જેની પાસે તરવાર નહિ હોય તે પોતાનું લુગડું વેચીને [તરવાર] રાખે.

³⁷ કેમકે હું તમને કહું છું કે, તે અપરાધીઓની સાથે ગણાયો, એ જે લખેલું તે મારામાં હજી પુરું થવું જોઈએ; કારણ કે મારા સંબંધીની વાતો પુરી થાય છે.

³⁸ અને તેઓએ કહ્યું કે, પ્રભુ, જો આ બે તરવાર રહી; ને તેણે તેઓને કહ્યું કે, એ બસ છે.

³⁹ અને તે બહાર નીકળીને પોતાની રીત પ્રમાણે જૈતુન પહાડ પર ગયો; ને શિષ્યો પણ તેની પાછળ ગયા.

⁴⁰ અને તે તે ઠેકાણે આવ્યો, ત્યારે તેણે તેઓને કહ્યું કે, પ્રાર્થના કરો કે તમે પરીક્ષણમાં ન પડો.

⁴¹ અને આસરે પત્થર ફેંકાય તેટલે છેટે તે તેઓથી ગયો, ને ઘૂંટણ ટેકવીને તેણે પ્રાર્થના કરીને કહ્યું કે,

⁴² હે બાપ, જો તારી ઈચ્છા હોય, તો આ વાટકો મારાથી દૂર કર, તોપણ મારી ઈચ્છા પ્રમાણે નહિ, પણ તારી ઈચ્છા પ્રમાણે થાઓ.

⁴³ અને તેણે બળ આપતો આકાશથી એક દૂત તેણે દેખાયો.

⁴⁴ અને તેણે કષ્ટિત થઈને વિશેષ આગ્રહથી પ્રાર્થના કરી, ને તેનો પરસેવો ભોંય પર પડતાં લોહીનાં ટીપાં જેવો થયો.

⁴⁵ અને પ્રાર્થના કરી ઉઠીને તે પોતાના શિષ્યોની પાસે આવ્યો, ત્યારે તેઓને શોકને લીધે ઉઘેલા દીઠા,

⁴⁶ ને તેણે તેઓને કહ્યું કે, કેમ ઉંઘો છો? ઉઠીને પ્રાર્થના કરો, કે તમે પરીક્ષણમાં ન પડો.

⁴⁷ અને તે હજી બોલતો હતો એટલામાં, જુઓ, ઘણા લોક આવ્યા, અને યહુદા કરીને બારમાંનો એક તેઓની આગળ ચાલતો હતો; ને તે ઈસુને ચુંબન કરવા સારૂ તેની પાસે આવ્યો.

⁴⁸ પણ ઇસુ તેને કહ્યું, શું તું માણસના દીકરાને ચુંબન કરીને પરસ્વાધીન કરે છે?

⁴⁹ ને જેઓ તેની આસપાસ હતા તેઓએ શું થવાનું છે તે જોઇને તેણે કહ્યું, પ્રભુ, અમે તરવારથી મારીએ શું?

⁵⁰ ને તેઓમાંનો એકે મુખ્ય યાજકના ચાકરને ઝટકો માર્યો, ને તેનો જમણો કાન કાપી નાખ્યો.

⁵¹ પણ ઇસુએ ઉત્તર આપતા કહ્યું કે, આટલું થવા દો. અને તેણે તેના કાનને અડકીને તેને સારો કીધો.

⁵² અને જે મુખ્ય યાજકો તથા મંદિરના સરદારો તથા વડીલો તેની સામે આવ્યા હતા, તેઓને ઇસુએ કહ્યું, જેમ લુટારાની સામે આવતા હો તેમ તરવારો તથા સોટા લઈને આવ્યા છો શું?

⁵³ હું રોજ તમારી સાથે મંદિરમાં હતો, ત્યારે તમે મારા પર હાથ નહોતા નાખ્યા; પણ આ તમારી ઘડી તથા અંધકારનું સામર્થ્ય છે.

⁵⁴ અને તેઓ તેણે પકડીને લઇ ગયા, ને મુખ્ય યાજકના ઘરમાં તેણે લાવ્યા. પણ પીતર છેટે રહીને તેની પાછળ પાછળ ચાલતો હતો.

⁵⁵ અને ચોકની વચમાં અગ્નિ સળગાવીને તેઓ એકઠા બેઠા ત્યારે પીતર તેઓની વચમાં બેઠો.

⁵⁶ અને એક છોકરીએ તેને [અગ્નિના] પ્રકાશમાં બેઠેલો દેખીને તેની તરફ એકી નજરે જોઈ રહીને કહ્યું કે, આ માણસ પણ તેની સાથે હતો.

⁵⁷ પણ તેણે ઇનકાર કરીને કહ્યું કે, બાઈ, હું તેને ઓળખતો નથી.

⁵⁸ અને થોડી વાર પછી બીજાએ તેણે જોઇને કહ્યું કે, તું પણ તેઓમાંનો છે. પણ પીતરે કહ્યું, અરે, ભાઇ, હું [એમાંનો] નથી.

⁵⁹ અને આસરે એક કલાક પછી બીજાએ ખાતરીથી કહ્યું કે, ખરેખર આ માણસ પણ તેની સાથે હતો, કેમકે તે ગાલીલનો છે.

⁶⁰ પણ પીતરે કહ્યું, અરે ભાઇ, તું શું કહે છે તે હું જાણતો નથી. અને તરત, તે બોલતો હતો એટલામાં મરઘો બોલ્યો.

⁶¹ અને પ્રભુએ ફરીને પીતરની સામું જોયું. અને પીતરને પ્રભુનું વચન યાદ આવ્યું કે તેણે તેને કહ્યું હતું કે, આજ મરઘો બોલ્યા અગાઉ તું ત્રણ વાર મારો નકાર કરશે.

⁶² અને તે બહાર જઈને ઘણોજ રડ્યો.

⁶³ અને જે માણસોના હવાલામાં ઇસુ હતો તેઓએ તેના ઠઠ્ઠા કરીને તેણે માર માર્યો.

⁶⁴ અને તેઓએ તેની આંખોએ પાટો બાંધીને તેને પુછ્યું કે કહી બતાવ, તને કોણ માર્યો?

⁶⁵ અને તેઓએ તેની નિંદા કરીને તેની વિરુદ્ધ બીજું ઘણું કહ્યું.

⁶⁶ અને દહાડો ઉગ્તાંજ લોકના વડીલોની સભા, મુખ્ય યાજકો તથા શાસ્ત્રીઓ સુદ્ધાં ભેગી થઇ; ને તેને પોતાની ન્યાયસભામાં લઇ જઈને તેઓએ કહ્યું કે,

⁶⁷ જો તું ખ્રિસ્ત હોય, તો અમને કહે. પણ તેણે તેઓને કહ્યું કે, જો હું તમને કહું, તો તમે વિશ્વાસ કરશો નહિ;

⁶⁸ ને જો હું પુછીશ તો તમે મને ઉત્તર નહિ આપશો.

⁶⁹ પણ હવે પછી માણસનો દીકરો દેવના પરાક્રમને જમણે હાથે બિરાજશે.

⁷⁰ ને બધાએ કહ્યું, તો શું, તું દેવનો દીકરો છે? ને તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમે કહો છો કે હું તે છું.

⁷¹ અને તેઓએ કહ્યું કે, હવે આપણને પુરાવાની શી અગત્ય છે? કેમકે આપણે પોતે તેના મ્હોથીજ સાંભળ્યું છે.